Санаи 10 – уми декабри соли 1994 дар марҳилаи басо ҳассоси таърихӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳизби нави сиёсие ташкил шуд ва тавонист, ки дар давоми фаъолияти худ ба бонуфузтарин, нерӯмандтарин ва сераъзотарин ҳизби сиёсии мамлакат табдил ёбад. Ин нерӯи бузургу тавоно ва созанда Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон, ки  соли равон 30- сола мешавад.

       16-уми ноябри соли 1994 – дар ин рӯзи тақдирсозу муайянкунандаи рушди минбаъдаи бомароми Тоҷикистон марҳилаи нави муҳими давлатӣ, яъне тибқи Конститутсияи давлати соҳибихтиёр дар Ҷумҳурии Тоҷикистон идоракунии президентӣ оғоз ёфта, Президенти тозаинтихобгардида ба иҷрои вазифа шурӯъ намудаанд.

       Дар доираи аксияи ҷумҳуриявии “Сарбози ватанро истиқбол мегирем!" имрӯз дар ҷамоати Овчиқалъача, сарбозе, ки қарзи шаҳрвандии худ хизмат дар сафи Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон бо хоҳиши худ ба анҷом расонида, сарбаландона ба назди волидон баргаштанд, бо суруру шодмонӣ истиқбол гирифта шуд.

     Ҷумҳурии Тоҷикистон дар тӯли 35 соли истиқлолияти давлатии худ ба бисёр дастовардҳои назарраси иқтисодиву иҷтимоӣ ва сиёсиву фарҳангӣ ноил гардидааст. Маҳз бо заҳмату талошҳои Сарвари давлатамон Эмомалӣ Раҳмон имрӯз Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар саросари ҷаҳон ҳамчун давлати сулҳофару сулҳпарвар ва Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистонро ҳамчун Президенти ҳомии сулҳ мешиносанд.